ΙΠΠΟΚΑΜΠΟΣ
(Cornu Ammonis)
Τώρα κυκλοφορείς
μες τις παλιές μου σελίδες
φυλλομετρώντας τις ρυτίδες
πολλών βασιλεμάτων.
Τώρα κυκλοφορείς
μες στη σπηλιά μου
σκίζοντας τη μνήμη σαν νυκτερίδα,
φτερουγίζοντας
για να μου σβήσεις τη φλόγα.
Τώρα κυκλοφορείς
με βρεγμένα τα μαλλιά
δίπλα στα στεγνά μου χείλη
που αγνοείς,
και πέφτουν,
πέφτουν οι σταγόνες
σώματα της αγάπης σου
τόσο μικρά
που πια δεν προλαβαίνω.